Lang voordat de markt overspoeld werd met goedkope copycat-releases van lage kwaliteit, stond ROCKSTAR Records samen met ACE Records en Bear Family Records bekend om hun heruitgaven van hoge kwaliteit en hun “Killer-No-Filler”-ideologie. RR slaagde waar grote labels faalden, door de muziekfans te voorzien van zowel uitgegeven als niet-uitgegeven muziek van klassieke R'n'R-artiesten. Atomatic en Koko Mojo Records zijn zelfstandige divisies van het bvba Rockstar Records Limited. Het Rockstar Records label werd opgericht in 1979 en is gevestigd in de UK in het Spindrift Records House in Clacton-on-Sea in het graafschap Essex. De zetel van KM Records is gevestigd in de tweede grootste stad van Ierland, Cork.

Het doel van Koko Mojo Records is heel simpel: onder de noemer Blues/R&B dansbare muziek uit de jaren 1950 uitbrengen. Hun cd-compilaties zijn samengesteld door ervaren dj's en hun belangrijkste doel is om je te laten dansen “From Argentina via Los Angeles to Ireland, from Blues to Hillbilly and Rockabilly...”. Er dient hierbij opgemerkt te worden, dat er een verschil is tussen de originele, traditionele r&b (een term die uit de jaren voor WOII stamt en die staat voor stevige, rauwe muziek, die zich meer richt op jazz, gospel en blues) en de hedendaagse, moderne r&b (een muziekgenre dat er wel wat van wegheeft en dat een combinatie is van soul, funk en hiphop). Moderne r&b werd populair na het discotijdperk van de jaren tachtig.

De huis DJ, die heelwat cd’s voor KM compileerde is Victor Mac, beter bekend als “Little” Victor Mac, The Beale Street Blues Bopper en ook DJ “Mojo” Man. Mac is een Italiaans-Amerikaanse blues en roots zanger, gitarist en mondharmonicaspeler. Daarnaast ook vinyl verzamelaar, musicoloog, entertainer, dj, songwriter en producent. Hij is vooral bekend door zijn samenwerking met Louisiana Red op de albums ‘Back to the Black Bayou’ (2009) en ‘Memphis Mojo’ (2011).

In 2018 bracht Victor ‘Deluxe Lo-Fi’ uit. Het album werd opgenomen in een periode van acht jaar met verschillende muzikanten, waaronder de Downhome Kings, Kim Wilson, Big Jon Atkinson, Rusty Zinn, Carl Sonny Leyland, Steve Lucky en Harpdog Brown.​ Het werd in hetzelfde jaar in het VK door The Blues Lounge verkozen tot "Album of the Year" en ook in Scandinavië door het tijdschrift Blues News.

THE “MOJO” MAN PRESENTS: HORROR SHOW -  A KOKO MOJO HALLOWEEN

In de reeks ‘The “Mojo” Man Presents’ verscheen recent ‘Horror Show: A koko Mojo Halloween’ die 31 oktober, de aan populariteit gewonnen vaak spontaan ontstane Halloweenfeesten, muzikaal in de kijker zet. De uiteenlopende nummers zijn zorgvuldig opgegraven door Dracula-coordinator Little Vic Mac. Hij roerde in zijn Madhouse of Mystery, in de licht van verlichte pompoenen, 28 tracks lang in de kookpot om het juiste brouwsel te maken van een mix van o.a. mooie dames met een “heks” appeal, mummies en spoken. Het mengsel dat niemand wou vreten of drinken, klonk voor velen als muziek in de oren…

De Halloween show werd meesterlijk in gang geduwd door The Earnie Freedom Combo met de instrumental, “Theme from Igor”. Ook Betty Lavett leverde haar deel met “Witch Craft in the Air”, de doowop ingrediienten werden geleverd door The Dell Vikings, Louis Armstrong ving de “Spooks” en The Emersons deden voor “Dr. Jekyll & Mr. Hyde” de deur open. John Zacherle dineerde met Dracula, de Big Boy Groves sleurden met ‘n “Bucket O Blood” en The Bees zaaiden “Terror”. Een blues man als Lightnin' Hopkins zingt op die dag zijn “Cemetery Blues”, Georgia White met haar zakdoek in de handen haar “Dead Man’s Blues” en Tony & The Monstrosities, op een ska deuntje, op “ Igor’s Lament”. John Lee Hooker is er bij met “Graveyard Blues”,  The Elites met “Jack The Ripper” en Luke Jones tenslotte, met (het lijkt afgesproken) een onbekende versie van, “Graveyard Blues”…

THE “MOJO” MAN PRESENTS: HORROR SHOW – A KOKO MOJO HALLOWEEN is een compilatiealbum met 28 originele nummers uit de jaren vijftig/zestig, rond het thema Halloween. Minder bekende maar ook bekende blues mannen en vrouwen, waagden zich ooit eens aan dit donkere thema…” (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans